Olympus OM-D E-M5

Olympus' nieuwste systeemcamera kreeg een retrojasje aangemeten. Maar het is de modernste digitale camera die Olympus ooit op de markt bracht.

Retro is helemaal in bij sommige cameramerken. Olympus is een van de aanstichters van die trend. In 2009 bracht het de PEN uit, een systeemcamera die terugblikte naar het design van de analoge PEN-camera uit 1959.

Eerste in een reeks
Voor zijn nieuwste digitale systeemcamera keek Olympus opnieuw naar de eigen geschiedenis, meer bepaald naar de analoge OM-spiegelreflexcamera’s, waarvan het eerste model in 1972 verscheen.

Laat het design uit grootvaders tijd je niet bedriegen: de OM-D (de D staat voor Digital) is de meest vooruitstrevende systeemcamera die Olympus ooit maakte. De volledige naam van het toestel luidt OM-D E-M5, wat erop wijst dat dit het eerste toestel is van wat een reeks OM-D-camera’s moet worden.

Bouw: stijlvol
Over smaken valt te redetwisten, maar de E-M5 verdient wel het adjectief ‘stijlvol’. De body is net als de analoge OM-camera’s relatief compact. Op de achterzijde zit een steuntje waarop je je duim kan laten rusten, zodat de camera ondanks de kleine afmetingen goed in de hand ligt. Wie hem nog te klein vindt, kan de batterijgreep aanschaffen. Naast een volledig zwarte versie is er een uitvoering in zwart en zilver, die nog meer doet denken aan de jaren zeventig.

Net als de E-5-reflexcamera van Olympus is de E-M5 opgewassen tegen een regenbui en stof. Dat geldt ook voor de nieuwe M.Zuiko ED 12-50mm 1:3.5-6.3 EZ-zoomlens die als kitlens bij de camera zit.

Als je een andere lens op de E-M5 gebruikt, moet je wel schuilen bij regenweer. We konden de waterdichtheid van de E-M5 uittesten toen het tijdens een rugbymatch begon te regenen. De camera stoorde zich net zomin als de rugbyspelers aan de regen.

Uitklapbaar scherm
Aan de achterkant van de camera zit een uitklapbaar lcd-scherm dat een erg helder en haarscherp beeld toont. Daarboven zit een elektronische zoeker (EVF). Een sensor schakelt die automatisch in zodra je je oog ervoor houdt.

De EVF is eveneens helder en scherp, zij het net iets minder dan de zoeker op de jongste camera’s van Sony, zoals de Alpha 77. Zoals in veel elektronische zoekers ervaar je ook hier een 3D-achtig effect.
 

Geen ingebouwde flitser

De constructie van de EVF steekt een eind boven de camera uit. Instinctief gaan we hier op zoek naar een uitklappende flitser, zoals op vergelijkbare reflexcamera’s. Maar de E-M5 bevat geen ingebouwde flits – een van zijn opvallendste tekortkomingen. Boven op de camera zit wel een flitsschoen waarop het meegeleverde opzetflitsje past.

Om dat te plaatsen, moet je een onhandig beschermkapje verwijderen (dat je na verloop van tijd ooit kwijtspeelt), de flits op de schoen schuiven en naar boven klappen. De flitser staat dan net hoog genoeg om geen schaduw te werpen als de 12-50mm-lens op de camera zit. Jammer genoeg kan je de flitser niet schuin naar boven richten om indirect, via het plafond, te flitsen. Het zwart fluwelen hoesje waarin je het flitsje kan opbergen is ook lang niet zo stijlvol als de camera.

Beeldstabilisatie
Olympus verdient wel goede punten voor de ingebouwde beeldstabilisatie in de E-M5. Die compenseert bewegingen van de camera tijdens het fotograferen, en biedt je daardoor de mogelijkheid om met langere sluitertijden uit de hand te fotograferen. In onze test kunnen we tot aan 1/15 werken op een brandpuntsafstand van ongeveer 50 mm in kleinbeeldequivalent.

Over die brandpuntsafstanden gesproken: Olympus houdt vast aan het MicroFourThirds-formaat voor de beeldsensor. De reële brandpuntsafstand van de lens moet je dan ook met factor 2 vermenigvuldigen om de equivalente brandpuntsafstand op een fullframecamera te krijgen. De 12-50mm-kitlens is dus een polyvalente zoomlens met een equivalent bereik van 24 tot 100 mm.

De bediening
Sommige compacte systeemcamera’s maken het erg omslachtig om een camera in te stellen. Dat is bij de E-M5 niet het geval; de uitgebreide instelmogelijkheden laten je een foto maken zoals jij wenst.

Linksboven zit een keuzewiel voor de opnamestand. Naast een Intelligent Auto-modus en de gebruikelijke Programma-, Sluitertijd- en Diafragmakeuze en Manuele modus is er ook een aparte Videomodus die je in staat stelt om video-instellingen aan te passen. Via de Record-knop kan een video-opname ook opstarten wanneer de camera in een fotomodus staat, maar dan stelt de E-M5 de opnameparameters zelf in.

Voorinstellingen en filters
Verder zijn er 23 scènepresets, en de Art Filters waarvan Olympus zijn handelsmerk heeft gemaakt. Naast de al bekende zoals Dramatische Toon en Pop-Art is er de nieuwkomer Key Line, die je foto omzet naar een lijntekening.

Nieuw is ook ‘art filter bracketing’, waarmee je één foto meteen kan laten bewerken met elke geselecteerde Art Filter. Photoshop aan de lopende band, zeg maar. De Art Filters werken ook tijdens het filmen, maar je video wordt er wel schokkerig van.

Tijdens het fotograferen gebruik je de twee wieltjes rechtsboven om (naargelang de opnamemodus) sluiertijd, diafragma of belichtingscompensatie in te stellen. Het voorste wieltje is echter te gevoelig; het gebeurt meermaals dat we per ongeluk een opname laten over- of onderbelichten.

Beperkt aanraakscherm

De E-M5 heeft een aanraakscherm, maar de functies daarvan zijn beperkt. Je kan op een regio scherpstellen door deze aan te wijzen; inzoomen om de focus te controleren; en (indien je dat wilt) op het scherm tikken om de foto te maken. Voor de andere foto-instellingen gebruik je de vier cursortoetsen en de OK-toets.

Zo kan je beeldstabilisatie, kleurstijl, witbalans, transportmodus, beeldformaat, bestandstype, flitsinstelling, lichtmeetmethode, AF-methode en gevoeligheid instellen. Het is nogal vervelend dat instellingen die je vaak verandert diep in het menu zitten, terwijl instellingen die je eigenlijk zelden wijzigt (zoals bestandstype) veel hoger staan.

Gelukkig zijn er twee programmeerbare functietoetsen (Fn1 en Fn2) waaraan je instellingen die je vaak wijzigt kan toewijzen. Zo kan je toch de gevoeligheid aanpassen zonder elf stappen in het menu te moeten duiken. Helaas is de Fn1-toets, net als de Play-toets ernaast, bijzonder klein uitgevallen.

De snelheid
Olympus beweert dat de E-M5 in combinatie met de 12-50mm-lens het snelste autofocussysteem ter wereld biedt. Voor enkelvoudige autofocus in normale lichtomstandigheden is de E-M5 inderdaad razendsnel en accuraat.

Bij continu-autofocus, waar de camera moet blijven scherpstellen tot je afdrukt, is het een ander verhaal. Zolang de beweging recht naar de camera toegaat, of van links naar rechts door het beeld (zoals een voorbijrijdende fietser) slaagt de camera er meestal wel in om het onderwerp te volgen. Bij snellere en complexere beweging, zoals op een rugbyveld, is het resultaat onbetrouwbaarder.

Burstmodus
De camera biedt een snelle burstmodus van negen opnames per seconde, die hij zestien opeenvolgende opnames volhoudt. Daarbij wordt de autofocus bij de eerste opname vastgezet. Als je onderwerp tijdens de burst te ver van het oorspronkelijke focuspunt beweegt, wordt het daardoor onscherp weergegeven. Er is ook een tragere burstmodus (standaard 3,5 opnames per seconde, en hier blijft de autofocus wél werken.

Een actiecamera is de E-M5 dus niet. Wie snelle reeksopnames mét AF wil maken, is beter af met een reflexcamera of met een van de nieuwe Sony Alpha-toestellen met SLT-technologie, zoals de Alpha 57, die we ook in dit nummer testen.

De beeldkwaliteit
De E-M5 bevat een 16-megapixel-beeldsensor, en produceert daarmee scherpe beelden zolang je de gevoeligheid laag kan houden. Zodra je de gevoeligheid op ISO 1.600 of hoger zet, past de camera ruisonderdrukking toe die ten koste gaat van de scherpte.

De resultaten met ISO 1.600 zijn nog aanvaardbaar voor gebruik op het web of voor kleine afdrukken, maar je vermijdt het best de hogere gevoeligheden, tenzij in noodgevallen. De FujiFilm X-Pro 1 deed het op het vlak van ruis veel beter dan de E-M5. De beste investering voor een OM-D-gebruiker lijkt ons een lichtsterke MicroFourThirds-lens, die de gevoeligheden laag houdt.

De lichtmeting in de E-M5 werkt goed; de camera produceert correct belichte opnames. Het dynamische bereik is wat kleiner dan bij een compact- of systeemcamera met een grotere beeldsensor. In de praktijk betekent dat dat je bij contrastrijke onderwerpen extra moet opletten dat de schaduwen niet dichtlopen of hooglichten niet uitbranden.

Conclusie

De E-M5 is zonder discussie de beste systeemcamera die Olympus gemaakt heeft. Hij produceert scherpe beelden recht uit de camera, met levensechte kleuren. Bij hogere gevoeligheden doet hij het minder goed, en ook het dynamisch bereik is beperkter dan bijvoorbeeld dat van de vergelijkbaar geprijsde FujiFilm X-Pro 1.

De E-M5 heeft echter het voordeel dat er al veel meer MicroFourThirds-lenzen voor bestaan, waaronder compacte en toch lichtsterke primes.

Hij is ook gebruiksvriendelijker dan de X-Pro 1, al hadden sommige knopjes wel kleiner mogen zijn. En we zijn geen fan van de losse opzetflitser. Hij stelt razendsnel scherp, maar is toch geen actiecamera.

Specificaties
Prijs: 1.299 euro (met 12-50mm-kitlens)
Resolutie: 4.608 x 3.456 pixels
Sensor: CMOS, 13 x 17,3 mm
Lensvatting: Micro FourThirds
Cropfactor: 2x
Gevoeligheid: Auto; ISO 200-6.400 (uitbreidbaar tot 25.600)
Opnamestand: Auto/P/S/A/M; 23 scènes
Lichtmeting: Matrix, centraal, spot
Scherpstelling: 35-punts AF of manueel
Burstmodus: 9 fps, 10 opnames in RAW
Geheugen: SD Card
Afmetingen: 121 x 70 x 36 mm
Gewicht: 335 gram

[extern_gallery urls=”http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_8.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_2.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_3.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_4.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_5.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_6.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_7.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_1.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/24/121262_9.jpg” caption=”Zeker in de zilver-zwarte editie ademt de OM-D nostalgie.||De nieuwe Art Filter ‘Key Line’ zet je foto om naar een tekening. (f/8, 1/320, ISO 200, 12 mm)||De OM-D E-M5 geeft kleuren lichtjes gesatureerd weer. (f/11, 1/400, ISO 200, 50 mm)||||De E-M5 laat zich instellen met de twee wieltjes bovenaan rechts.||De OM-D E-M5 heeft geen ingebouwde flitser; er wordt wel een opzetflitsje meegeleverd.||Het schermpje achter op de camera kan uitklappen.||Met ISO 1.600 gaat de ruisonderdrukking ten koste van de scherpte. Dat de body en de lens waterdicht zijn, was in dit regenweer wel een voordeel. (f/6, 1/500, ISO 1.600, 45 mm; opname nabewerkt in Adobe Lightroom)||De Art Filter ‘Korrelige film’ is perfect voor wie heimwee heeft naar de analoge zwart-witfilm van weleer.”]