De X-T1 is de nieuwkomer in Fujifilms X-reeks. Hij combineert de look van een ouderwetse camera met een moderne sensor en een knappe elektronische zoeker.
De X-T1 is de nieuwkomer in Fujifilms X-reeks. Hij combineert de look van een ouderwetse camera met een moderne sensor en een knappe elektronische zoeker. Als we de oudere X-Pro 1 even wegdenken, is de X-T1 het nieuwe topmodel in Fujifilms X-reeks. Hij bouwt voort op de succesformule van die X-familie: een fraai retrodesign gecombineerd met eigenzinnige technologische innovaties.
Zoeker
De opvallendste nieuwigheid in de X-T1 is op zich niet wereldschokkend: de elektronische zoeker is centraal geplaatst, zoals bij een spiegelreflexcamera, en niet aan de zijkant zoals bij de X-E2 en de X-Pro 1. Voor wie gewend is te fotograferen met een reflexcamera, is deze positie veel natuurlijker. Elektronische zoekers doen soms erg klein aan, maar de zoeker in de X-T1 is bijna even groot als de optische zoeker in de betere reflexcamera’s. Het oledschermpje is niet alleen erg helder, maar dankzij de hoge resolutie ook haarscherp. Het is de beste elektronische zoeker die we al in gebruik zagen.
Bouw en bediening
Smaken verschillen, maar ik vind de X-T1 een mooie camera. Het design roept herinneringen op aan camera’s uit de jaren 70, en het simili-leer voelt degelijk aan. Net als de Nikon Df bevat de X-T1 een reeks traditionele wieltjes aan de bovenzijde om de camera mee in te stellen. Links staat een wieltje om de gevoeligheid in te stellen. Het normale bereik gaat van ISO 200 tot ISO 6.400, maar er zijn ook posities met verlaagde gevoeligheid (equivalent van ISO 100) en verhoogde gevoeligheid (equivalent van ISO 12.800 en 25.600). Anders dan bij de Nikon Df heeft dit wieltje ook een positie om de gevoeligheid automatisch door de camera te laten regelen. Je kunt in het cameramenu instellen vanaf welke sluitertijd de camera de gevoeligheid moet opdrijven; zo kun je voorkomen dat de sluitertijd bijvoorbeeld langer wordt dan 1/60. Maar deze instelling houdt geen rekening met de brandpuntsafstand van de lens, terwijl je bij langere brandpuntsafstanden toch wel graag kortere sluitertijden zou wensen.
Aan de rechterzijde staan wieltjes voor de sluitertijd en voor belichtingscompensatie. Er zijn ook posities voor flitssynchronisatie (1/180), voor bulbopnames en lange sluitertijden, en een A-positie waarin de camera de sluitertijd instelt. Op dit wieltje bevindt zich een hendeltje om de lichtmeetmethode te selecteren: op het ISO-wieltje bevindt zich een hendeltje om de transportmodus te selecteren.
De overige instellingen zijn vlot bereikbaar via de Q-toets op de achterzijde van de camera. De instellingen verschijnen in een raster van vier op vier – instinctief wil je op de gewenste instellingen drukken om ze aan te passen, maar de X-T1 heeft geen aanraakscherm. Het scherm kan wel uitklappen.
Autofocus
Volgens Fujifilm heeft de X-T1 het snelste autofocussysteem ter wereld, maar dat is een claim die wel meer fabrikanten durven te maken. Je moet dan in de kleine lettertjes gaan lezen hoe en in welke omstandigheden dat werd gemeten.
In de praktijk is de automatische scherpstelling van de X-T1 inderdaad verbeterd. Fujifilm heeft een hele weg afgelegd sinds de X-Pro 1 met zijn trage AF. De X-T1 gebruikt een hybride systeem met fasedetectie op de beeldsensor zelf (zie Shoot 29 voor de technische achtergrond). Je kan uit 49 focusposities kiezen of de camera zelf een focuspunt laten kiezen.
In enkelvoudige autofocus is de scherpstelling in de meeste situaties snel en accuraat. Minder goed lukt het bij continu-autofocus, waar de camera vaak blijft ‘jagen’ (de focus naar voren en achteren verschuiven) in een poging om scherpgesteld te blijven. Hier doen de recente systeemcamera’s van Olympus, Panasonic en Sony het toch beter. Wie snel bewegende onderwerpen wil fotograferen, kiest liefst niet voor een X-T1.
Prestaties
De X-T1 is gebouwd rond dezelfde 16 megapixel X-Trans CMOS II-sensor als het model Fujifilm X-E2 (getest in Shoot 29). Die sensor heeft zijn waarde al bewezen: hij legt erg veel detail vast, mede door het ontbreken van een laagdoorlaatfilter. Zelfs met de 18-55mm-kitlens zijn de beelden haarscherp.
Tot aan ISO 800 is er geen sprake van ruis; daarboven verschijnt er lichte helderheidsruis (heldere pixels) maar tot aan ISO 3.200 zijn de resultaten bruikbaar. Wie vaak hogere gevoeligheden nodig heeft, kijkt beter naar de Nikon Df met full-framesensor.
De kleurweergave is typisch Fujifilm; recht uit de camera produceert de X-T1 jpeg-bestanden met aansprekende, licht gesatureerde kleuren. Beelden in raw-formaat zijn neutraler van kleur en vlakker qua contrast.
Conclusie
De X-T1 is een uitstekende systeemcamera met een fraaie retrolook, een doordachte bediening en een prima beeldkwaliteit. Zijn voornaamste rivalen zijn de Nikon Df, die een vergelijkbare retrostijl koppel aan een full-framesensor, en de eveneens full-frame Sony A7. De X-T1 biedt wel al een ruimere keuze aan objectieven dan het nieuwe Sony FE-gamma.
[extern_gallery urls=”http://cdn.minoc.com/zd_images/2014/23/137103_webx-t1.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2014/23/137103_webbloemen.jpg” caption=”De X-T1 wordt gebundeld met een 18-55mm-kitlens.||Fujfiflm staat bekend om fraaie kleuren recht uit de camera, en dat is bij de X-T1 niet anders.”]
Wil je beter leren fotograferen?
Neem dan een abonnement op Shoot Magazine (6x per jaar).
Shoot is hét fotografiemagazine voor en door enthousiaste fotografen. In Shoot vind je de beste tips en trucs, workshops en cursussen voor geslaagde foto’s, de knapste fotoplekjes in België, de helderste uitleg over fotografietechnieken, tests van nieuwe camera’s, lenzen en meer, plus foto’s van de beste Belgische fotografen.
