Test: Canon EOS M

We hebben lang moeten wachten op Canons eerste systeemcamera. Maar nu is de EOS M er eindelijk. Is hij het wachten waard?

Blijkbaar kan ook een fotoreus als Canon niet om de marktcijfers heen. De systeemcamera is succesvol, werd in rap tempo volwassen en krijgt steeds meer aandacht van zowel consument als producent.

Canon kon dus niet aan de kant blijven staan, en kondigde in de zomer de EOS M aan. Het heeft lang geduurd voor die er echt was, en de lange stilte voor de storm heeft de verwachtingen hoog laten stijgen. Kan de nieuwe EOS M daaraan voldoen?

De bouw

Allereerst prijkt daar het EOS-logo op de mooi afgewerkte behuizing. Een statement, en eentje waarmee de lat hoog wordt gelegd. Er zijn dan ook zeker overeenkomsten met een EOS-reflex.

Zo beschikt de EOS M over dezelfde APS-C-formaat CMOS-sensor met 18 megapixels als de EOS 650D spiegelreflexcamera. Deze nieuwe generatie sensor voorziet in een hybride autofocussysteem, net als de Nikon 1 en de jongste Sony-camera's. Daarbij wordt de contrast-AF van een Live View-beeld gecombineerd met traditionele, fasegebaseerde AF-punten op de beeldsensor. Op papier een dubbele zekerheid qua scherpstelling.

Met de komst van de EOS M was ook een nieuwe lensvatting nodig, die de naam EF-M kreeg. Een andere vatting betekent ook nieuwe objectieven. Op dit moment zijn er twee objectieven verkrijgbaar: een 22 mm-pancake (f/2)en een 18-55 mm (f/3,5-5,6) gestabiliseerd zoomobjectief.

De verwachting is dat er meer speciale objectieven op stapel staan. Wat en wanneer precies is echter nog onduidelijk. Daarnaast heeft Canon een adapter ontwikkeld, de EF-M-adapter, waarmee vrijwel alle EF- en EF-S-objectieven met behoud van AF en lichtmeting gecombineerd kunnen worden met de EOS M.

Verschillen met EOS-reflexcamera's
We zien dus veel EOS-techniek terug in de EOS M, maar er zijn wel degelijk verschillen op te merken. Zo ontbreekt een (optische of elektronische) zoeker, zodat we zijn aangewezen op het 3 inch (7,7 cm) aanraakscherm. Dat is helemaal geen straf, want de kwaliteit ervan – zowel bij weergave als bediening – is prima. Een niet onbelangrijke constatering, aangezien dit scherm een prominente plaats blijkt in te nemen.

Verder missen we een ingebouwde flitser – een opmerkelijke ontwerpkeuze. Zelf moeten we direct denken aan de concurrenten, die vrijwel allemaal hun eerste modellen flitserloos introduceerden maar daar bij de tweede generatie op terugkwamen. Je zou verwachten dat Canon hier lering uit heeft getrokken en de ingebouwde flitser niet op de tekentafel had geschrapt.

Via de opsteekschoen bovenop is het overigens wel mogelijk een externe flitser te gebruiken. Er is zelfs een nieuwe compacte Speedlite 90EX speciaal voor de EOS M ontworpen. Zo’n flitser doet wel afbreuk aan het compacte ontwerp.

De EOS M bevat geen flitser, maar er is wel een aangepaste opzetflitser.

De bediening

Er blijkt méér geschrapt. Het bekende instelwiel met daarop de hoofdprogramma’s is gesneuveld, en daarmee een typisch EOS-kenmerk. Een opmerkelijke keuze en ook een enigszins verwarrende voor de ervaren EOS-fotograaf. Het ontbreken van een zichtbare P/S/A/M-keuze doet al snel vermoeden dat je daarvoor in het menu moet zijn, en dat is voor de enthousiaste (spiegelreflex)fotograaf toch even slikken.

In dit opzicht doet de EOS M veel meer denken aan een PowerShot- of Ixus-camera dan aan een EOS-reflex. Bovenop staat een schakelaar voor de drie opnamestanden – volautomatisch, creatief of video – en aan de achterzijde de vierweg controleknop met standaardinstellingen zoals belichtingscompensatie, serieopnames, zelfontspanner et cetera.

Het volledige arsenaal aan instellingen wordt pas zichtbaar bij het activeren van het menu. We wanen ons weer terug in de wereld van de EOS-camera, en zien de bekende opbouw van het menu en manier van navigeren. Alles wat je als fotograaf wenst, zul je terugvinden.

Touchscreen
Het aanraakscherm zal ook een hoofdrol gaan spelen bij het gebruik. Het scherm is overigens niet kantelbaar. Jammer, maar waarschijnlijk een bewuste keuze om de camera zo plat mogelijk te houden. De kwaliteit van het scherm is zeer goed, met een brede kijkhoek en een scherpe, kleurrijke weergave. De bediening via het aanraakscherm verloopt prettig en heel direct.

De schakelaar boven op de camera bepaalt de mate van instelmogelijkheid via het menu. Serieuze fotografen zullen al snel voor de middelste stand opteren: de zogenaamde Creatieve Modus. Hiermee is er een grote keuzevrijheid in voorgeprogrammeerde scènes, maar ook toegang tot de P/S/A/M-modi.

Je krijgt vrij snel het gevoel controle te hebben over de camera en ervaart al gauw de gemakken van de intelligente Auto Scene, Handheld Night Scene of HDR-fotografie. Natuurlijk ook allemaal handmatig in stellen, maar de Canon EOS M lijkt maar al te graag zijn eigen kunstjes te willen tonen. En waarom ook niet? De resultaten zijn over het algemeen uitstekend.

De beeldkwaliteit

De beeldkwaliteit kan zich met gemak meten met de kwaliteit die we van de EOS-spiegelreflexen gewend zijn. Eerlijk gezegd is dat niet zo verrassend, want met zoveel EOS-technologie en dezelfde sensor aan boord mag het simpelweg niet minder zijn.

Het ISO-bereik van 100-12.800 (uit te breiden tot ISO 25.600) geeft een ruime vrijheid van handelen. De lage ISO-waarden (tot en met 400) liggen kwalitatief heel dicht tegen elkaar aan, en ruis speelt geen enkele rol. Heel licht meetbaar, maar in de praktijk over het algemeen niet echt relevant, is het ruisniveau van ISO 800-3.200.

We zouden zonder aarzeling een ISO-bereik van 100-3.200 als werkruimte gebruiken, óók indien de opnames afgedrukt moeten worden. Bij ISO 6.400 en hoger gaat ruis een dominantere rol spelen, en wordt een nauwkeurige belichting met liefst optimale opnamecondities steeds meer een vereiste.

Op zich een net resultaat, en vergelijkbaar met de prestaties die we eerder tegenkwamen bij de test van de EOS 650D. Niettemin lijkt er ruimte voor verbetering bij de hoogste gevoeligheden. Qua dynamisch bereik is een optimaal resultaat tot en met ISO 400 probleemloos te behalen, en zien we pas bij ISO 3.200 en hoger een flinke teruggang.

De EF-M f/2 22mm pancakelens is een erg compact objectief, met een brandpuntsafstand van 35 mm omgerekend naar kleinbeeld. Het presteert behoorlijk goed, heeft een minimale instelafstand van 15 centimeter en levert scherpe resultaten. Het verschil tussen rand- en centrumscherpte is vrij klein met een mooi geleidelijk verloop. Zelfs bij een geheel open diafragma is er nog sprake van een goede randscherpte.

Het EF-M 18-55mm-objectief heeft een klassiek zoombereik voor een kitlens op een cropcamera. Het is minder lichtsterk (f/3,5 in groothoek, f/5,6 in tele) maar bevat wel het IS-beeldstabilisatiesysteem van Canon. Met deze lens erop past de EOS M niet meer in een jaszak, en dat is toch wel jammer. Voor onze test was deze lens nog niet beschikbaar.

Video

De EOS M gaat verder dan alleen fotografie. Ook de videospecificaties zijn niet de minste.

Eigenlijk zijn ook op dit onderdeel vrijwel geen verschillen te ontdekken tussen de M en de 650D. Zowel 1080p bij 24, 25 of 30 beelden per seconde (bps) als 720p bij 50 of 60 bps wordt ondersteund, en levert in combinatie met continu-AF, volledig handmatige controle over de belichting, een ingebouwde stereomicrofoon en instelbare audioniveaus een uitstekende video-opnamekwaliteit.

De beeldkwaliteit is zeer stabiel. Wie wat veeleisender op het gebied van video is, zal met de EOS M een interessante compacte systeemcamera met videofunctie in huis halen.

 

Met een adapter kan je alle EOS-objectieven blijven gebruiken met behoud van lichtmeting en autofocus.

Autofocus

Onmiddellijk na de officiële introductie van de EOS M werd het scherpstelsysteem onderwerp van discussie. Tijdens de praktijktesten konden we constateren dat de scherpstelkwaliteit optimaal is. Maar Canon lijkt prioriteit te hebben gegeven aan de betrouwbaarheid van de autofocus ten nadele van de scherpstelsnelheid. De EOS M stelt trager scherp dan elke andere recente systeemcamera.

En daar wringt toch een beetje de schoen. Wanneer je als EOS-fotograaf de M als tweede camera erbij neemt om je huidige EOS-objectieven te kunnen gebruiken, moet je de lagere AF-snelheid voor lief nemen. Het is eenvoudigweg niet anders, tenzij Canon eventueel via een firmware-update de AF nog kan verbeteren.

Maar die glazen bol blijft vooralsnog gevuld met mist. In afwachtig alvast een tip: de EOS M stelt het snelst scherp als je de 'touch shutter' gebruikt en op het aanraakscherm tikt op het punt waarop je wil scherpstellen.

Geen vervanger van een reflexcamera
De Canon EOS M is dus nog niet helemaal een volwaardige vervanger van een spiegelreflex. In de ogen van Canon zal dat overigens wellicht niet eens de bedoeling zijn geweest, want er bestaat natuurlijk altijd het risico van 'kannibalisering' binnen het eigen EOS-assortiment.

Enerzijds is het een camera met absolute EOS-beeldkwaliteit, zowel bij foto als bij video. De EOS M is uitgerust met de meest recente EOS-technologie, en kan deze volledig benutten in combinatie met de nieuwe EF-M-objectieven of het grote EOS-arsenaal aan EF- en EF-S-objectieven.

Maar Canon laat een steek vallen bij de AF-snelheid. Voor iemand die de EOS M aanschaft om zijn reflex te vervangen of op serieus niveau allround te fotograferen, zal dit een teleurstelling zijn.

Voor landschappen, steden, architectuur of portretten levert de EOS M een uitstekende beeldkwaliteit en zal de AF-snelheid van minder gewicht zijn. Bezitters van een compactcamera die de overstap naar een systeemcamera willen wagen, koesteren wellicht minder hoge verwachtingen omtrent de autofocus en zullen vooral aangenaam verrast zijn door de constant hoge beeldkwaliteit.

Conclusie

De EOS M debuteert in een reeds volwassen geworden markt van systeemcamera’s. Een markt waarin het algemene niveau hoog ligt. De camera kan zonder meer op veel fronten meekomen, en heeft zelfs de potentie om de concurrentie te overklassen in beeldkwaliteit.

Wanneer Canon ook nog in staat is om de kritieken op de AF-snelheid te doen verstommen, kan de Japanse fotoreus wel eens een winnaar in handen hebben.

Specificaties Canon EOS M
Prijs: 770 euro (met 18-55mm-lens); 990 euro (met 22mm-lens)
Resolutie: 5.184 x 3.456 pixels
Sensor: CMOS, 14,9 x 22,3 mm
Lensvatting: EF-M
Cropfactor: 1,6x
Gevoeligheid: Auto; ISO 200-12.800
Opnamestand: Auto/P/S/A/M; 7 scènes
Lichtmeting: Multi, centraal, spot
Scherpstelling: 31-punts AF of manueel
Burstmodus: 4 fps
Geheugen: SD Card
Afmetingen: 109 x 66 x 32 mm
Gewicht: 300 gram
 

[extern_gallery urls=”http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosmblackfra.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosmblackfrtwef-m22mmstm.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosmblackfslwef70-200mmlisiiusm.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosmblackfslwef-m22mmstmwspeedlite90ex.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosmblacksideleftwef-m18-55mmisstm.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosm-0296.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2012/49/126935_webeosm-0320.jpg” caption=”De EOS M bevat dezelfde sensor als de EOS 650D.||De EOS M debuteert in een reeds volwassen geworden markt van systeemcamera’s.||Met een adapter kan je alle EOS-objectieven blijven gebruiken met behoud van lichtmeting en autofocus.||De EOS M bevat geen flitser, maar er is wel een aangepaste opzetflitser.||De 18-55mm-kitlens is fors uitgevallen.||De beeldkwaliteit lijdt nauwelijks onder een hoge gevoeligheid. (f/4, 1/30; ISO 1.600, 22 mm)||De ingebouwde set filters (hier Korrelig zwart-wit) brengt creatieve fotografie onder handbereik. (f/5,6, 1/60, ISO 100, 22 mm)”]