Professioneel fotograaf Bas Losekoot beoordeelt Shoot lezersfoto’s in Het Oordeel: Straatfotografie

Eerder dit jaar organiseerde Shoot in samenwerking met Nikon en professioneel fotograaf Bas Losekoot een workshop straatfotografie in het hartje van Antwerpen. Bas is expert in straatfotografie, wat hem de ideale fotograaf maakte om de aanwezige lezers te voorzien van advies en tips, bijgestaan door een trainer van Nikon met al het cameramateriaal dat men maar kon wensen. Het resultaat mocht er bijgevolg ook zijn!

Om zij die niet aanwezig konden zijn toch de kans te kunnen geven om te leren van Bas, deden wij een oproep om jullie beste straatfoto’s in te sturen voor Het Oordeel, de vaste rubriek voor lezersfoto’s in Shoot magazine. Dat deden jullie massaal en samen met Bas kozen wij er acht uit om van dichterbij te bekijken. Je kan ze hieronder ontdekken.

Het Oordeel: Straatfotografie, beoordeeld door Bas Losekoot

Dit is een heel erg mooi beeld gemaakt met een goed gevoel voor timing. De positie van de mensen en vooral ook de benen, zijn hierdoor perfect. Prachtig hoe het licht over de gevel van het gebouw valt. De schaduwen geven een mooi contrast en versterken het dramatische effect van de scene. Ik kan erg genieten van de werking van het kader in fotografie, dat mensen die anders niets met elkaar te maken hebben, in verband brengt. Het beeld doet me denken aan het vroege werk van Ray Metzker.

Interessant beeld met prachtige vormen van de bomen. Ze lijken onderdeel van de architectuur te worden. Persoonlijk vind ik het jammer dat er bladeren van een andere boom in beeld komen, ik had liever de toppen van de palmbomen gezien. Het lichtblauw van de lucht zou het beeld ook ten goede komen. De man staat kwa positie echt precies goed in beeld. Mooi hoe zelfs de vormen van de ornamenten van het gebouw terug lijken te komen zijn tattoos.

Dit is een mooi gevangen moment. Het is toch fascinerend hoe groepen vrienden op elkaar gaan lijken. De tekst vertelt over naar wat voor een winkel we aan kijken zijn. Dit hadden we aan de winkel zelf niet af kunnen lezen. Fotografie is voor mij vooral een visueel medium en niet per se tekstueel. Een goede foto zou niet van tekst afhankelijk moet zijn; een foto zou in alle talen en culturen begrepen moeten worden. De betekenis van de tekst is wel interessant en zet mij aan het denken over drugstoerisme. Daarmee heeft dit beeld een actuele waarde over een omstreden onderwerp.

Deze fotograaf heeft een scherp oog en een prachtig tafereel opgemerkt. Toch zijn er veel elementen die het beeld verstoren, onder andere de 2 mensen en de reclame lichtbak in de achtergrond. Door de camera in betere positie te brengen had het beeld rustiger kunnen worden. Het stel staat nu te veel in het midden van het kader waardoor de meeste aandacht naar hen gaat en niet naar hun schaduwen.

Ik vind het erg mooi hoe de vormen van de elementen in het beeld in elkaar opgaan. Het vlakke licht draagt bij aan de monumentaliteit van het beeld. Het beeld zegt iets over de menselijke schaal en zet mij aan het denken over de rol van de mens in de geschiedenis. Het Justitiepaleis in Brussel lijkt gemaakt om respect af te dwingen en mensen nietig te laten voelen. Voor straatfotografie lijkt het mij een prachtige locatie.

In dit beeld is erg effectief gebruik gemaakt van beweging door lange sluitertijd. Ik vind het mooi hoe de onscherpe vormen de gedachten lijken te vormen van de mensen in het station. Het is een erg dynamisch geheel en het verbeeld goed de “rush” van de drukte op het station, ookal staan de meeste mensen stil. De vorm van het perron draagt daar ook aan bij, prachtig hoe de rails nog wat licht reflecteert. Ik heb het vermoeden dat het beeld ook in kleur goed had kunnen werken.

Ik ben gefascineerd door deze kluwe aan mensen. De lange lens comprimeert de diepte waardoor deze mensen allemaal met elkaar te maken krijgen. Zodoende gebeurt er erg veel in het beeld en ga je er steeds meer in ontdekken. Het is jammer dat de jongen in het midden van het beeld niet helemaal scherp is. Maar ik vind het niet zo erg; voor mij gaat dit beeld over het grotere geheel. Een terras blijft een zeer interessante sociologische plek. We zijn in nabijheid van vreemden vaak zonder direct met elkaar in contact te komen. Zijn we “alleen” in de menigte of ervaren we hier een “wij” gevoel?

Dit beeld bewijst hoe veelzijdig straatfotografie kan zijn. Het beeld is als muziek; door de verzameling aan letters is er veel ritme en melodie in te vinden. Het glas zorgt voor een mooie spreiding van het tegenlicht over het beeld. De onscherpe vormen van de takken versterken de dieptewerking waardoor het geheel voyeuristisch en zeer intiem aanvoelt. Ik vermoed dat de persoon op de telefoon aan het kijken is. Persoonlijk vind ik het erg lastig om een originele foto te maken van mensen op hun telefoon. Zelfs Joel Meyerowitz spreekt vaak over hoe mobiele telefonie het straatleven oninteressant gemaakt heeft. Deze foto laat desondanks toch een boeiende dromerige sfeer zien.