De handigste telezoomlens

Canon heeft een nieuwe professionele telezoomlens klaar. Shoot trok ermee naar een dierenpark en ging op beversafari.

In 2011 kondigde Canon aan dat het werkte aan een 200-400mm telezoomlens met ingebouwde extender (teleconverter). Na twee jaar, heel wat veldtesten (onder meer op de Olympische Spelen in Londen) en verfijningen is de lens er eindelijk. Daarmee heeft Canon ook eindelijk een professionele 200-400mm telezoomlens, iets wat aartsrivaal Nikon al lang in het arsenaal heeft.

Met name voor natuurfotografen is een telezoomlens handig, omdat je meer flexibiliteit hebt dan met een telelens met vast brandpunt zoals 300, 400 of 500 mm. Als het dier dat je wil fotograferen zich naar je toe of van je weg beweegt, kan je gewoon uit- of inzoomen.

De ingebouwde extender verhoogt dat gebruiksgemak nog. Door de extender in te schakelen (wat je doet door een hendeltje aan de zijkant over te halen) verleng je de brandpuntsafstand met een factor 1,4x bij één stop lichtverlies. De brandpuntsafstand van het objectief wordt dan 280-560mm, terwijl het maximale diafragma daalt tot f/5,6.

Shoot kon de lens een aantal dagen testen. Ik trok ermee naar het dierenpark Planckendael, maar ging ook op beversafari in Leuven.
 

Deze collage illustreert het grote zoombereik van de EF 200-400mm. Van boven naar beneden: 200 mm, 400 mm, 560 mm.

De bouw en de bediening

Met een gewicht van 3,6 kg en een lengte van 366 mm is dit geen lens die je achteloos in een rugzakje propt. Hij zit bij levering verpakt in een stevige hardcase, zodat je dit waardevol objectief veilig kan transporteren. Ondanks het gewicht is de telezoom echter verrassend goed uit de hand te gebruiken. De ingebouwe beeldstabilisator biedt je daarbij de mogelijkheid om met langere sluitertijden toch scherpe opnames te maken.

Niettemin is het geen lens die ik een hele dag in de hand zou willen dragen. Via de lenshals kan je hem makkelijk op een statief of monopod plaatsen. Door een knopje op de lenshals los te schroeven, kan je de lens roteren ten opzicht van de lenshals. Zo wissel je heel makkelijk tussen een liggende (landscape) en staande (portrait) oriëntatie.

De ingebouwde extender activeer je via een hendel aan de zijkant van de lens. Daardoor ligt het hele uitgebreide zoombereik van 200 tot 560 mm letterlijk binnen handbereik, en kan je veel sneller werken dan wanneer je een externe extender tussen de lens en de camerabody zou moeten monteren (waarbij je dan op je hoede moet zijn voor stof op de sensor).

Giraffen en olifanten
In dierenpark Planckendael komt die flexibiliteit bijvoorbeeld goed van pas bij de giraffen. Vanaf dezelfde positie op het uitkijkbalkon kan je foto's maken waar het hele dier en een deel van zijn omgeving te zien zijn, en dan inzoomen om een hoofd in beeld te nemen.

Ook aan het olifantenverblijf kan ik met 30 seconden tussentijd een opname maken van een volwassen olifant die zich met stof bedekt, en van een jong dier dat een verfrissende douche neemt. Zonder de extender had ik één van beide shots gemist.

Bij de lens wordt ook een zonnekap geleverd. Het bevestigingsmechanisme daarvan is helaas niet zo stevig als de rest van de lens. Ons testexemplaar heeft al een noodreparatie met plakband achter de rug.

De prestaties

Teleconverters gaan vaak ten koste van de focussnelheid, maar daar is bij de EF 200-400mm niets van te merken. De USM (Ultrasonic Motor) in de lens drijft de autofocus razendsnel aan. Opmerkelijk is de korte focusafstand van slechts twee meter. Die komt met name van pas in de Azië-serre van Planckendael, waar vogels en kikkers soms heel dichtbij komen.

Hetzelfde verhaal als het over scherpte gaat. Het gebruik van de extender heeft geen noemenswaardige impact op de optische prestaties. Op het onderstaande kamelenportret kunnen we de haartjes tellen.

Beversafari in Leuven
Haartjes tellen lukt ook bij de bevers die we tijdens een beversafari in de Leuvense binnenstad kunnen spotten. Dat is op zich al een vrij uniek fenomeen: bevers zijn doorgaans schuwe dieren die je met veel geluk vanuit een schuilhut kan observeren.

Het drietal dat zich in Leuven laat zien, stoort zich echter hoegenaamd niet aan het publiek dat hen komt observeren. Volgens Jan Loos van Landschap vzw gaat het waarschijnlijk om bevers die al redelijk dicht bij de stad zijn opgegroeid, en mensen niet meer als een bedreiging ervaren.

Niettemin ben ik blij met de ingebouwde extender van de 200-400mm. Schuw of niet, 400 mm is wat krap voor de afstand waarop deze knaagdieren hun avondmaal verorberen. De meeste foto's maak ik met brandpuntsafstanden van 500 mm en meer. De bevers duiken op bij valavond, en dat betekent dat de gevoeligheid omhoog moet naar 3.200 ISO of hoger. Dat is met de moderne fullframecamera's gelukkig geen probleem meer.
 

Dankzij de ingebouwde beeldstabilisatie kan je ook met lange sluitertijden uit de hand fotograferen. Deze bever zwom net onder de brug waarop ik stond. (f/5,6, 1/50, ISO 12.800, 500 mm)

Conclusie

De EF 200-400mm f/4L IS USM is een schitterend stuk glas met puike prestaties. Door de ingebouwde extender kan je het bereik uitbreiden naar 560 mm zonder merkbaar kwaliteitsverlies.

Maar al dat fraais heeft een prijs. Hoe je het ook draait of keert: twaalfduizend euro is enorm veel geld voor een lens. Als professioneel fotograaf moet je afwegen of en hoe snel je zo'n investering kan terugverdienen. Als liefhebber moet je weten hoeveel geld je voor je hobby over hebt, en of je je met zo'n dure uitrusting wel op de baan zou wagen. Maar wie de sprong waagt, zal het zich niet beklagen.

Prijs: 11.990 euro

[extern_gallery urls=”http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webbevers2-11.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webinzoomen.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_wisselen.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webplanckendael-173.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webplanckendael-29.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webplanckendael-119.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webbever-125.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webbevers3-7.jpg||http://cdn.minoc.com/zd_images/2013/24/130931_webbevers3-86.jpg” caption=”De EF 200-400mm f/4L IS USM is een droom voor natuurfotografen. Wegens de hoge prijs zal het voor velen helaas bij een droom blijven.||Deze collage illustreert het grote zoombereik van de EF 200-400mm. Van boven naar beneden: 200 mm, 400 mm, 560 mm.||Ook in een dierenpark is het handig dat je snel van 560 mm (links) naar 200 mm (rechts) kan gaan. Als de camera op statief staat, kan je via de lenskraag ook nog eens snel wisselen tussen staand en liggend formaat.||Over de scherpte valt niet te klagen. (f/5,6, 1/1.000, ISO 400, 560 mm)||In het normale zoombereik van 200-400mm blijft het maximaal diafragma constant op f/4. (f/4, 1/800, ISO 125, 400 mm)||De korte scherpstelafstand laat je van heel dichtbij fotograferen. (f/6,3, 1/1.000, ISO 16.000, 560 mm)||Schuw zijn de Leuvense bevers allerminst. Maar lange brandpuntsafstanden blijven nodig. (f/5,6, 1/100, ISO 3.200, 560 mm)||Zelfs met de extender ingeschakeld blijft de autofocus razendsnel en accuraat. (f/5,6, 1/320, ISO 6.400, 560 mm)||Dankzij de ingebouwde beeldstabilisatie kun je ook met lange sluitertijden uit de hand fotograferen. Deze bever zwom net onder de brug waarop ik stond. (f/5,6, 1/50, ISO 12.800, 500 mm)”]Website CanonBeversafari