4 populaire fotohotspots in België

Parkbrug Antwerpen

Op een bewolkte dag zul je niet snel aangetrokken worden door deze bekende stadsbrug die een druk kruispunt overspant. Maar als de zon doorbreekt begint de magie. Van buiten is het eigenlijk alleen een driehoekige buis die hoog boven de weg geplaatst is. Aan de binnenkant is het een dynamisch geheel waar schaduwen en reflecties fietsers en wandelaars vermaken. Hierdoor wordt het een feestje om over de brug te rijden. Ook voor fotografen is dit een walhalla van lijnen en andere grafische elementen, waarmee je uren zoet kunt zijn.

Op en rond de brug heb je een aantal goede elementen om tot een lekker beeld te komen. Allereerst de stalen brug die aan alle kanten reflecties geeft door het glimmende oppervlak. Je kunt hier een mooi grafisch beeld maken met een telelens waarin je de nadruk legt op de reflecties. In de eerste foto op de volgende pagina zie je dat terug. Door de kadrering is het een abstract geheel geworden, waarin de reflecties de hoofdrol spelen. Links zie je de gaten onscherp en ook onscherpe reflecties van de gaten aan de overkant. In het midden een kromming waarin het licht van de overkant reflecteert en rechts diverse reflecties, waardoor er een mooi licht-donkerspel ont-staat. Als fotograaf is het altijd even zoeken om alle reflecties in een beeld te krijgen. Vaak zie je de losse reflecties wel, maar moet je flink van links naar rechts en van voor naar achter lopen om ze allemaal in een enkel beeld te vangen.

Zonder de zon heb je op deze locatie niets te zoeken. De constructie is zo gemaakt dat er ronde vlekken op het brugdek te zien zijn zodra de zon erop schijnt. Dit is heel mooi te vangen met een groothoeklens. De introfoto van dit artikel is zelfs met een 10,5mm-objectief gemaakt. Hierdoor krijg je meer dynamiek in de voorgrond en is er meer van de brug te zien.

Wat ook goed werkt is de combinatie van het koele licht op de zijkanten en het warmere licht op het brugdek. Deze combinatie noemen we ook wel warm-koudcontrast. Johannes Itten heeft er een heel boek over geschreven: Kleurenleer. Hierin kun je veel over allerlei soorten kleurcontrasten leren; een aanrader dus.

De brug wordt druk bewandeld en befietst. Hier kun je gebruik van maken in de foto. Zo kun je in je groothoekbeeld een fietser voorbij laten komen, al dan niet bewogen. Als je beweging wilt, zet dan de sluitertijd op 1/15 of daaromtrent. Het kan zijn dat je dan te veel licht op je sensor krijgt met al die zon, zet daarom de ISO zo laag mogelijk en het diafragma zo ver dicht als nodig. In de foto hierboven zie je diverse silhouetten die als acteurs in het decor van de brug staan. Zonder deze mensen zou het een veel leger geheel zijn. De brug is openbaar terrein, dus je kunt er naar hartenlust fotograferen, 24 uur per dag. Er zit geen verlichting in de brug, dus ’s nachts is het licht niet denderend. Om de brug heen liggen diverse moderne gebouwen die je mee zou kunnen fotograferen, zoals je op de foto rechtsboven ziet. Dit specifieke gebouw heeft een mooie reflectie van de zon in de gevel.

Havenhuis Antwerpen

Als je dan toch in Antwerpen bent, bezoek dan vooral deze bijzondere combinatie van een oud havengebouw met daarop een niet-bijpassende, megalomaan ogende uitbouw van glas en stalen kozijnen. Het getuigt in ieder geval van lef om zo’n afwijkende uitbouw te realiseren als hier in de haven. Een apocalyptische boot lijkt neergestreken op het klassieke gebouw. Onder is alles strak en geordend, boven is er geen rechte hoek te ontdekken. Als fotograaf gaat je hart meteen sneller kloppen, potentie genoeg. Je kunt hier eigenlijk op alle delen van de dag en in alle weertypes terecht. Overdag heb je goed zicht op de panelen en kun je prachtige details maken van de rimpelingen. Gebruik hiervoor een telelens en scan de wanden af naar de juiste compositie. Als je geluk hebt zie je in de spiegelingen nog iets van een boot of lopend persoon.

‘s Avonds is het Havenhuis van alle kanten verlicht. Er staan grote spots op de panelen, die daardoor afwisselend licht en donker oplichten. Het oude gebouw is ook op verschillende manieren verlicht. Op de grond op het plein voor het gebouw zijn rechthoekige lichtstrepen aangebracht, die ook voor dynamiek zorgen. Probeer in de nabewerking niet de kunstlichtkleur te neutraliseren tot wit licht, dat haalt alle sfeer uit het gebouw. Eigenlijk is het maar een kwartier zo dat het avondlicht en de verlichting op het gebouw met elkaar in evenwicht zijn. Wees dus zeker voor zonsondergang ter plekke, en zorg dat je de juiste locaties hebt uitgezocht. Als het licht dan goed is, kun je snel werken.

Met een beetje moeite kun je het Havenhuis van alle kanten benaderen. Het meest geijkte punt is het Hadidplein, vernoemd naar de architect. Hier kun je vrij rondlopen en ook onder de betonnen boog doorlopen, wat verrassende standpunten oplevert. Voor foto’s is het ook leuk om de reflectie van de opbouw in een raam terug te krijgen. Probeer ook te variëren met diagonale composities. Aan de andere kant ligt water, maar als je over de brug direct links gaat, is daar ook nog een strook openbaar terrein beschikbaar. Pas op voor brandnetels en zoek een geschikte plek voor een beeld van de andere kant.

Doorkijkkerkje Borgloon

Op een heuvel in het Vlaamse platteland stuit je ineens op een kleine kerk waar je dwars doorheen kijkt. Van veraf lijkt het een stapel pallets, maar dichterbij zie je de aandacht en de finesse die de kunstenaars hier hebben aangebracht. In eerste instantie kijk ik een beetje beteuterd op, is dit nou alles, de doorkijkkerk van Borgloon? Een klein kunstwerk met de naam Reading between the lines op een heuvel. Maar het kerkje groeit elke minuut dat ik er ben in mijn achting, wat een – letterlijke – gelaagdheid zit erin. De stalen lamellen zien er vanuit elke hoek en elke afstand weer anders uit.

Het is bij de kerk vooral spelen met de kijkhoogte en de afstand. Als je aan komt lopen is de hele kerk doorzichtig, maar dichtbij sluiten de lamellen zich steeds meer. Hier kun je gebruik van maken. Op de foto op de volgende pagina zie je hoe dat werkt met een groothoekopname, gemaakt op een paar meter afstand van het kerkje. In het midden blijft de kerk doorzichtig, daaromheen lijkt hij massief. De foto rechts is dan weer met een 200mm-brandpunt gemaakt, van afstand. Daardoor blijft alles doorzichtig. De architecten hebben de raampartijen van de kerk dunner gemaakt, waardoor je die ook nog los kunt onderscheiden van de rest.

Binnenin de kerk ontvouwt zich weer een heel ander schouwspel. Als je omhoog kijkt zie je in de ingangspartij goed de herhaling van de platen staal naar de nok toe, als een soort kaleidoscoop. In het hoofdgedeelte zie je veel beter dan buiten de raampartijen. Probeer eens met een extreme groothoek die contouren in beeld te brengen. Als je de opname een beetje onderbelicht worden de verroeste staalplaten zelf lekker donker waardoor de vormen nog beter afsteken tegen de lucht. Het kerkje staat in een nogal drukke omgeving en het is lastig om het vrij in beeld te krijgen. Aan alle kanten staan er bosschages en heggen omheen, om van de koeien nog maar te zwijgen. Een tip is om van de heuvel af te lopen want zo komt het kerkje eerder vrij tegen de lucht te staan. Mensen bij het kerkje willen graag even alleen op de foto, houd daar rekening mee. Loop dus niet steeds door hun beeld maar geef ze de ruimte om een ‘schone’ foto te kunnen maken.

Spookdorp Doel

Midden in het havengebeid van Antwerpen, op een zeer onlogische plek, rijd je zo het spookdorp Doel in. Er woedt hier blijkbaar een strijd tussen ramptoeristen en de overheid, gezien alle waarschuwingsborden en de alomtegenwoordige ijzeren platen op elke deur en elk raam. Wat is dit?

Het eerste wat je denkt als je het spookdorp Doel binnenrijdt is: hoezo bestaat dit? Een dorp middenin een havengebied, met grote kranen op de achtergrond, hoogspanningsmasten boven de daken en grote koeltorens als uitzicht. In het dorpje staan zo’n vijftig uitgewoonde huizen, waarvan er gek genoeg nog een paar bewoond zijn. De graffitikunstenaars hebben een soort stripboek gemaakt van alles wat ze konden bespuiten, verder heersen er vooral oorverdovende stilte en leegte.

Tot voor kort kon je in de panden van het dorp ronddwalen, illegaal. Het was eigenlijk een klassieke urbex-locatie, maar wel een die gemakkelijk bereikbaar en toegankelijk was. Dagelijks kwamen er honderden mensen kijken in het dorp. Nu is het rustiger, want je komt de huizen niet meer in. IJzeren panelen sluiten elke opening van het dorp af. Bij een bekend pand met mooie trappartij is zelfs een prikkeldraadversperring opgetrokken die op de Noord-Koreaanse grens niet zou misstaan. Die beelden kun je dus vergeten. Er blijft genoeg over: gebroken ruiten, benzinepompen onder de graffiti en andere maffe details.

Een van de interessante thema’s in het dorp is het contrast tussen het dorpse dat Doel nog steeds heeft en de oprukkende industrie. Vanaf de dijk aan de oostkant van het dorp heb je daar het beste zicht op. Naar het noorden toe zie je een lieflijke molen, die al uit 1614 stamt. Daarachter de minder lieflijke koeltorens van de nieuwe kerncentrale, die er pas sinds 1988 staat. Je benadrukt het contrast het meeste door alleen de twee elementen in beeld te nemen met een telelens. In de straten van het dorp zie je grote containerkranen het dorp naderen. Het lijkt op een invasie van de moderne stalen kranen. Dat levert inhoudelijk interessante beelden op, vooral als je de geschiedenis van het dorp kent.

Verder is alles ondergeklad. Zelfs de ruiten, verkeersborden en andere alledaagse elementen in het dorp zijn ontdaan van hun functie en voer voor de graffitikunstenaars. Het is mooi om een serie van die details te maken, waarbij je speelt met de scherptediepte. Dolend door Doel vind je op veel plaatsen mogelijkheden om dit soort details vast te leggen.  

Bijzondere fotolocaties

Bijzondere fotolocaties in Nederland en omstreken is via Standaard Boekhandel te bestellen.