Test: Sigma 135mm f/1.8 Art

Met deze 135mm f/1.8 Art maakt Sigma een alternatief voor de 135mm-lenzen uit de productgamma’s van Canon en Nikon. Is hij even goed als de andere Art-lenzen?
Een lens met brandpuntsafstand van 135 mm en een groot diafragma is sinds lang een favoriet instrument voor portret- en huwelijksfotografen. De brandpuntsafstand en het diafragma zorgen samen voor een beperkte scherptediepte, waardoor het onderwerp mooi loskomt van de achtergrond. Je staat voor dezelfde compositie ook wat verder van je onderwerp dan met een 85mm objectief, wat vooral onervaren modellen aangenamer zullen vinden. Met deze 135mm f/1.8 Art maakt Sigma een alternatief voor de 135mm-lenzen uit de productgamma’s van Canon en Nikon. De nieuwkomer is nog één derde stop lichtsterker, met een maximaal diafragma van f/1.8 – tegen f/2 op de Canon en Nikon-modellen.

Bouw en bediening

Een groot diafragma wil ook zeggen: een grote lensdiameter in verhouding tot de brandpuntsafstand. Het objectief is 115 mm lang, heeft een diameter van 91 mm, en brengt meteen een kloeke 1130 gram op de weegschaal. Op een middelgrote reflexcamera zoals de Nikon D800 die ik voor deze test gebruikte, is het geheel nog in balans. Zoals alle Art-lenzen voelt de 135mm f/1.8 stevig en degelijk aan, en is ze verkrijgbaar met lensvattingen voor Canon, Nikon en Sigma. Op de E-mount systeemcamera’s van Sony kun je de Canon-versie gebruiken in combinatie met de Sigma MC-11 adapter.

 
De lens bevat een schakelaar om te wisselen tussen autofocus en manuele focus, en een brede focusring voor de dapperen die zich aan manuele scherpstelling willen wagen. De tweede schakelaar selecteert het bereik van de autofocus: van de minimale scherpstelafstand van 87,5 cm tot 1,5 meter; van 1,5 meter tot oneindig, en van 87,5 cm tot oneindig. Net als bij de andere Art-lenzen met vaste brandpuntsafstand, ontbreekt ook bij de 135mm een systeem voor beeldstabilisatie. Dat zou de lens nog zwaarder en duurder maken, en mogelijk ten koste gaan van de beeldkwaliteit, maar bij een brandpuntsafstand van 135 begint beeldstabilisatie wel interessant te worden om trillingen en bewegingen tijdens het fotograferen te compenseren. Maar goed, niet getreurd, en uitkijken dat de sluitertijd kort genoeg blijft – voor mijzelf was 1/250 seconde een goede richtlijn. Al kon ik, als ik goed oplette, ook op 1/100 werken.

Prestaties

De Art-reeks heeft een reputatie opgebouwd voor puike optische prestaties. De 135mm f/1.8 Art is op dat vlak geen uitzondering. De lens is scherp, zowel in het midden als aan de beeldranden, en dat ook op het grootste diafragma. In dat grote diafragma zit meteen ook de grootse uitdaging die deze lens aan de fotograaf stelt. Op de minimale scherpstelafstand en bij f/1.8 bedraagt de scherptediepte – het deel van het onderwerp dat aanvaardbaar scherp wordt afgebeeld – een flinterdunne 4 millimeter (berekend met dofmaster.com).

 
Wat betekent dat in de praktijk? Als je scherpstelt op de oogbol van je model, dan is de voorkant van de wimper al niet meer in focus. Bewegen jij of je model een halve centimeter naar voor of achter nadat je hebt scherpgesteld, dan zal het ook onscherp zijn. Bij een grotere werkafstand voor full-body portretten is de scherptediepte groter – het is te zeggen, toch al enkele centimeters. De uitdaging blijft; op f/1.8 straft dit objectief een slordige opnametechniek onverbiddelijk af. Het goede nieuws: ook op f/2.8 en f/4 houd je nog een mooie achtergrondonscherpte, terwijl de scherptediepte vergevingsgezinde dimensies aanneemt.

 
Op f/1.8 is er zoals op bijna alle lichtsterke objectieven zichtbare vignettering; de beeldhoeken zijn wat donkerder dan het midden. Voor het soort onderwerpen waartoe de 135mm zich leent, stoort vignettering eigenlijk niet, en mocht je ze toch willen wegwerken, dan kan dat makkelijk in nabewerking. Er is geen merkbare vervorming. De autofocus werkt snel en geruisloos, en is op mijn D800 zonder correctie ook trefzeker. Wie focusproblemen vaststelt, gaat best eerst de opnametechniek na. Is die ok, dan kun je de focus nauwkeurig bijstellen via het Sigma USB Dock en de bijhorende software.
 
De 135mm f/1.8 Art doet de reputatie van de Art-reeks alle eer aan. Evenmin als de 85mm f/1.4 Art of Nikons 105mm f/1.4E is het een lens voor iedereen. De brandpuntsafstand moet je liggen, en bij de grootste diafragma’s moet je nauwkeurig werken om de beperkte scherpte op de goede plaats te houden. Het is geen goedkoop objectief, maar het is topkwaliteit.

Prijs: 1.399 euro